پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...درباره من
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- دی 1392 4
- آذر 1392 8
- مهر 1392 8
- شهریور 1392 2
- مرداد 1392 15
- تیر 1392 13
- خرداد 1392 7
- فروردین 1392 34
- اسفند 1391 32
- بهمن 1391 28
- دی 1391 61
- آذر 1391 57
- آبان 1391 87
- مهر 1391 65
- شهریور 1391 172
- مرداد 1391 154
- تیر 1391 157
- خرداد 1391 187
- اردیبهشت 1391 12
خاطرات مدرسه
روز اول مدرسه ، نیمکتهای چوبی ، گچ و تخته سیاه و...
در باز شد ، برپا !
خانم معلم وارد کلاس شد
درس اول : بابا آب داد
و ما سیراب شدیم بابا نان داد و سیر شدیم ، مادر در باران آمد و خیس خیس ،
اکرم و امین چقدر سیب و انار داشتند در سبد مهربانی شان
و آن مردی که با اسب آمد و از تصمیم کبری برایمان گفت ،
و کوکب خانم چقدر مهمان نواز بود و چقدر همه منتظر آمدن حسنک بودند ،
برای عمو حسن یک گاو کافی بود ، چوپان دروغگو چه کار زشتی می کرد ،
و ریزعلی خواجوی قهرمان قصه هایمان شد ...
کوچه پس کوچه های کودکی را به سرعت سپری کردیم و در هزار توی زندگی گم شدیم و همه ی زیباییها رنگ باخت و در زمانه ی سنگ و سیمان قلبهایمان یخ زد ، نگاهمان سرد شد و دستهایمان خسته ...
دیگر باران با ترانه نبارید
و ما کودکان سبز دیروز دلتنگ شدیم ، زرد شدیم ، پژمردیم و خشکزار زندگی مان تشنه آب شد.
و سال هاست هر چه به پشت سرمان نگاه می کنیم جز ردپایی از خاطرات ِ خوش بچگی نمی یابیم و در ذهنمان جز همهمه ی زنگ تفریح طنین صدایی نیست
و امروز چقدر دلتنگ آن روزهاییم و هرگز نفهمیدیم چرا برای بزرگ شدن این همه بیتاب بودیم.؟!
نه نگو ... باران بازم با ترانه بارید ... فقط ما دیگه نشنیدیم اونو
مشکل از بارونه خدا نیست
مشکل از ماست
که گوش هامون دیگه شنیدنی ها رو نمیشنوه
زیبا بود....خیلی ....یادش بخیر....چه زود گذشت.....انگار همین دیروز بود....شاید هم دو روز پیش....اما گذشت ....
از خوندش لذت بردم اما یکمی دلتنگ شدم....زیبا بود هستی جان....
خوشحالم دریا جان که خوشت اومد
من همیشه مدرسه رفتن رو خیلی دوست داشتم