وقتی کسی حالش بده

وقتی کسی حالش بده بهش نگید ای بابا اینم می گذره ، نگید درست می شه ، نخواهید با جوک های مسخره بخندونیدش ، نمی خواد بخنده ... خنده اش نمیاد ، غصه داره ! می فهمین ؟ غصه ...
براش از فلسفه ی زندگی حرف نزنین ، از انرژی مثبت و مثبت باش و به چیزهایی که داری فکر کن حرف نزنید ...
حتی سعی نکنین نشون بدین که حالتون از اون بدتره ، از تجربیات بدتر خودتون یا اطرافیانتون نگین ...

وقتی کسی ناراحته اصلا این شما نیستین که باید حرف بزنین ،

شما در حقیقت باید حرف نزنید !!! باید دستش رو بگیرید ، بغلش کنید ، تو چشم هاش نگاه کنید ...

براش چایی بریزید ، براش یک چیزی که دوست داره بریزید یا بپزید ، بذارید جلوش ... بعد حرف نزنید ! بذارید اون حرف بزنه و شما گوش کنید ...
هی فکر نکنید باید نظریه صادر کنید و نصیحت کنید ، فکر نکنید اگه حرف نزنید خیلی اتفاق بدی می افته ...
شما جای اون آدم نیستید ، شما زندگی اون آدم رو از وقتی به دنیا اومده زندگی نکردید ، پس نظریه ها و حرف هاتون به درد خودتون می خوره ...
بله ... دستش رو بگیرید ، بغلش کنید ، سکوت کنید ، اگه دلش خواست خودش حرف می زنه ...
حتی اصرار نکنید که باهاتون حرف بزنه ، فقط بهش اونقدر فرصت بدین تا حرف  بزنه ...