پروانگی ...

بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...

پروانگی ...

بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...

کودکی

کاش کودک بودم تا بزرگترین شیطنت زندگی ام نقاشی روی دیوار بود ،

ای کاش کودک بودم تا از ته دل می خندیدم نه اینکه مجبور باشم همواره تبسمی تلخ بر لب داشته باشم ،

ای کاش کودک بودم تا در اوج ناراحتی و درد با یک بوسه همه چیز را فراموش می کردم ...


نظرات 2 + ارسال نظر
آرشید جمعه 21 مهر 1391 ساعت 09:24 ق.ظ

بسیار زیبا .

هدی جمعه 21 مهر 1391 ساعت 12:20 ب.ظ http://aftabgardantarin.blogsky.com

کودکانه گی هایمان کو؟
ما این همه راه را نیامدیم که مدام حسرت زده آنچه پشت سر گذاشته ایم باشیم ... آه!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد