پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...درباره من
در هیاهوی زندگی دریافتم ؛
چه بسیار دویدن ها
که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالی که گویی ایستاده بودم ،
چه بسیار غصه ها
که فقط باعث سپیدی موهایم شد
در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود ،
دریافتم
کسی هست که اگر بخواهد "می شود"
و اگر نخواهد "نمی شود"
به همین سادگی ...
کاش نه میدویدم و نه غصه می خوردم
فقط او را می خواندم و بس ...
ادامه...
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- دی 1392 4
- آذر 1392 8
- مهر 1392 8
- شهریور 1392 2
- مرداد 1392 15
- تیر 1392 13
- خرداد 1392 7
- فروردین 1392 34
- اسفند 1391 32
- بهمن 1391 28
- دی 1391 61
- آذر 1391 57
- آبان 1391 87
- مهر 1391 65
- شهریور 1391 172
- مرداد 1391 154
- تیر 1391 157
- خرداد 1391 187
- اردیبهشت 1391 12
آمار : 1081236 بازدید
Powered by Blogsky
تنهایی حاصل این غمه...
اسمش رو بذاریم سندرم بچه آخر
تنهایی آره واقعا
سلام آره
دیدن جای خالی بقیه خیلی سخته
سلام شقایق جون
آره خیلی سخته
گاهی وقتها آدم ها بدجور راست میگویند....
اینم از همون بدجورهاست....
به اندازه بینهایت این حس رو تجربه کردم و چقدر سخته تحمل این درد....تنهایی.....
کاش من زودتر از همه خانوادم از دنیا میرفتم تا نبودنشونو احساس نکنم :-(
خیلی ناراحت شدم آقا مرتضی
انشاالله که خدا خونوادتون رو رحمت کنه و به شما هم عمر با عزت بده
بابت پیغام خصوصیتون هم ممنونم
نظر لطف شماست
دم ما بچه آخرا گرم
دمتون گرم