پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...درباره من
در هیاهوی زندگی دریافتم ؛
چه بسیار دویدن ها
که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالی که گویی ایستاده بودم ،
چه بسیار غصه ها
که فقط باعث سپیدی موهایم شد
در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود ،
دریافتم
کسی هست که اگر بخواهد "می شود"
و اگر نخواهد "نمی شود"
به همین سادگی ...
کاش نه میدویدم و نه غصه می خوردم
فقط او را می خواندم و بس ...
ادامه...
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- دی 1392 4
- آذر 1392 8
- مهر 1392 8
- شهریور 1392 2
- مرداد 1392 15
- تیر 1392 13
- خرداد 1392 7
- فروردین 1392 34
- اسفند 1391 32
- بهمن 1391 28
- دی 1391 61
- آذر 1391 57
- آبان 1391 87
- مهر 1391 65
- شهریور 1391 172
- مرداد 1391 154
- تیر 1391 157
- خرداد 1391 187
- اردیبهشت 1391 12
آمار : 1080910 بازدید
Powered by Blogsky
بزرگترین عبادت
بزرگترین عبادت
لبخند به پسرک کفاشی است
که نان آور خانه است ؛
که به جای کیف قاپی کفش آدم های پولدار را برق می زند ...
که به جای کیف قاپی کفش آدم های پولدار را برق می زند ...
منظورت از اینکه به پسرک، لبخند بزنی، چیه؟
شماها عادتون همینه که به پسرا لبخند بزنید و همینجوری سرسری رد شید و اصلا کاری نکنید؟
مثلا کیف قاپ ها چه کم از این پسره دارند؟
و عبادت از نظر شما همینه؟
چرا لطف نباشه؟
چرا کیف قاپ؟
و از کجا معلوم که پسره نان آور خانه است و پسر یک پولدار نیست؟ که رفته برق چشای باباشو در کفشای اون ندازه و برگشتنی یه دل سیر به بچه اش بندازه؟
چرت گفتم، نه؟!
یه سری هم به چرندیات ما بزن.
کیف قاپ فرقش با این پسره اینه که این داره نون حلال درمیاره