پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...
پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...درباره من
در هیاهوی زندگی دریافتم ؛
چه بسیار دویدن ها
که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالی که گویی ایستاده بودم ،
چه بسیار غصه ها
که فقط باعث سپیدی موهایم شد
در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود ،
دریافتم
کسی هست که اگر بخواهد "می شود"
و اگر نخواهد "نمی شود"
به همین سادگی ...
کاش نه میدویدم و نه غصه می خوردم
فقط او را می خواندم و بس ...
ادامه...
آمار : 1066464 بازدید
Powered by Blogsky
قضاوت
قبل از اینکه بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی کفش های من را بپوش و در راه من قدم بزن ...
از خیابان ها ،کوه ها و دشت هایی گذر کن که من گذر کردم
اشک هایی را بریز که من ریختم
دردها و خوشی های من را تجربه کن
سال هایی را بگذران که من گذراندم
روی سنگ هایی بلغز که من لغزیدم
دوباره و دوباره برپاخیز و مجددا در همان راه سخت قدم بزن همانطور که من انجام دادم ...!
بعد ...
آن زمان میتوانی در مورد من قضاوت کنی !!!
خیلی خیلی قشنگ و پر مفهوم بود....
ممنونم دوست خوبم
سلام دوست عزیزم
متن خیلی زیبایی است با تصویر جالبی که زدی.واقعا اگر ما قبل از قضاوت کردن درباره هرکس چند دقیقه خودمان را جای او بگذاریم وبا همان شرایط ونگاه او به مشکل بنگریم شاید خیلی از سوتفاهم ها و کدورتها پیش نیامده حل شود.
سلام دوست خوبم
خواهش میکنم ، خوشحالم خوشت اومد
دقیقا همینطوره
آفرین
یه کتاب هست به نام " با کفشهای دیگران راه برو"
ترجمه کیوان عبیدی آشتیانی
خوندنش واقعا مرتبطه و ارزشمند ...
ممنونم هدی جان
فعلا دارم یه کتاب میخونم با عنوان بیشعوری
این کتاب رو که تموم کردم کتابی که معرفی کردی رو تهیه میکنم
بازم ممنون از لطفت