پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...
پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...درباره من
در هیاهوی زندگی دریافتم ؛
چه بسیار دویدن ها
که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالی که گویی ایستاده بودم ،
چه بسیار غصه ها
که فقط باعث سپیدی موهایم شد
در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود ،
دریافتم
کسی هست که اگر بخواهد "می شود"
و اگر نخواهد "نمی شود"
به همین سادگی ...
کاش نه میدویدم و نه غصه می خوردم
فقط او را می خواندم و بس ...
ادامه...
آمار : 1066283 بازدید
Powered by Blogsky
بی اعتماد
آنقدر به مردم این زمانه بی اعتمادم
که میترسم هرگاه از شادی به هوا بپرم
زمین را از زیر پاییم بکشند ....
بسیار زیبااااااااااااااااااا
زندگی مثل پیانو است ، دکمه های سیاه برای غم ها و دکمه
های سفید برای شادی ها.اما زمانی میتوان آهنگ زیبایی نواخت
که دکمه های سفید و سیاه را با هم فشار دهی...
ممنون عزیزم
امروز به آنهایی می اندیشم که روی شانه هایم گریه کردند...
و نوبت من که شد...
شانه خالی کردند..
زنده یاد شریعتی
بسیار زیبا
ممنونم
سلام هستی جون
یاد این جمله افتادم:
"آنقدر به این دنیا بدبینم
که زمین را هم زیر پای خود بی طمع نمیبینم!!!"
یعنی راست میگه؟!!!
سلام سیما جونم
نمیدونم والا
اما بعید نیست
عالی بود