پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...
پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...درباره من
در هیاهوی زندگی دریافتم ؛
چه بسیار دویدن ها
که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالی که گویی ایستاده بودم ،
چه بسیار غصه ها
که فقط باعث سپیدی موهایم شد
در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود ،
دریافتم
کسی هست که اگر بخواهد "می شود"
و اگر نخواهد "نمی شود"
به همین سادگی ...
کاش نه میدویدم و نه غصه می خوردم
فقط او را می خواندم و بس ...
ادامه...
آمار : 1068620 بازدید
Powered by Blogsky
یادش بخیر
یـــادش به خیــــــــر .... بچــه که بودیـــــم ؛
جـــاده ها خـــراب بـــود ،
نیمکـــت مدرســـه ها خـــراب بـــود ،
شیــــرای آب خـــراب بـــود !
زنـــگای در خونـــه هــا خـــراب بـــــود ؛
ولـــــــــی ؛ ...
آدما ســـــالم بـــــــــودن ..... !!!
بچه که بودیم ... همه چیز همانگونه بود که بود ...
امروز همه چیز آنگونه است که نیست !
سلام و درود
ممنون از این اثر بسیار زیبا و تصویر عالی پست خوبتان ...
ممنون از اینکه در ایام نبودنم
حقیر را از یاد نبردید
سپاسگزار مهرتان هستم
سلام
خواهش میکنم نظر لطفتونه
این بابا وظیفه بود
اینطور نفرمایین
سلام هستی جان
آره واقعا
بچه بودیم خونه ها کاهگلی بود ولی دل مردم طلایی بود
الان آدما همدیگرو فقط به خاطر دنیا و تجملاتش دوس دارن
سلام شقایق جان
این دنیا رو با این آدمها دوست ندارم دیگه