پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...
پروانگی ...
بـه آسمــان دل بـبـنـــد ...درباره من
در هیاهوی زندگی دریافتم ؛
چه بسیار دویدن ها
که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالی که گویی ایستاده بودم ،
چه بسیار غصه ها
که فقط باعث سپیدی موهایم شد
در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود ،
دریافتم
کسی هست که اگر بخواهد "می شود"
و اگر نخواهد "نمی شود"
به همین سادگی ...
کاش نه میدویدم و نه غصه می خوردم
فقط او را می خواندم و بس ...
ادامه...
آمار : 1066286 بازدید
Powered by Blogsky
مصیبت
سعدی می گوید :
پارسایی را دیدم در کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمیشد . مدت ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزوجلّ ، علی الدّوام گفتی .
پرسیدندش که شکر چه میگویی ؟
گفت شکر آنکه به مصیبتی گرفتارم نه معصیتی ...
(این عکس رو خودم گرفتم)
شکر گفتیم پس از هر غمی،اما این شکر
چون نمازی است که از ترس به جا می آید...
:)
این متن را قبل ترها در جایی خوانده بودم و تاثیری شگرف بر من گذاشته بود ... تجدید خاطره شد ...
خوشحالم از این بابت